Ζάφοντ Ρέπλικαντ

………..

……………………………………………..

O Ζάφοντ Ρέπλικαντ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη την κατάλληλη στιγμή, τουτέστιν, ούτε πολύ αργά, ούτε πολύ νωρίς. Κάτι σπούδασε, κάπου δουλεύει, αλλά ξέρετε τώρα, ο καθένας αυτά τα πράγματα τα βλέπει με τον τρόπο του. Μετά, άλλαξε γνώμη, έφυγε από τη Θεσσαλονίκη και τώρα ζει στη Σύρο. Καμιά φορά γράφει για δικούς του λόγους, είτε στο σπίτι είτε στο καφενείο. Βεβαίως ο Τζιμάκος Πανούσης έλεγε οτι όταν μιλάς για τον εαυτό σε τρίτο πρόσωπο, πρέπει να έχεις σχιζοφρένεια, πρώτο λοιπόν.

Τα λατινικά στον τίτλο, είναι μεταξύ άλλων επειδή μου αρέσουν τα διάφορα «λατινικά» και «γαλλικά» και τέτοια, if you know what i mean, και γιατί βρίσκω διασκεδαστικές τις διάφορες ερμηνείες, τις πιο συζητήσιμες κυρίως, του λατινικού, omnia dicta fortiora si dicta Latina, όθεν μεθερμηνευόμενο, τα λόγια μοιάζουν πιο εντυπωσιακώς αποτελεσματικά, αν λέγονται στα λατινικά, ή θα μπορούσε και να σημαίνει ότι η κάθε εξωτική γλώσσα προσφέροντας κάποια εξωτικότερη θέαση του κόσμου, θα μπορούσε να μοιάζει καλή ιδέα ως δυναμωτικό της εγχώριας. Και παράδειγμα της εξαιρετικής περιγραφικής δύναμης των λατινικών, είναι το ωραιότατα ενδεικτικό όνομα ενός ρωμαίου εκατόνταρχου που βρήκα σε κάποιο αστερίξ, τον έλεγαν thasasfaiokatokosmosolus, ελληνιστί, θασασφάειοκάτωκόσμοσόλους.
Ο τίτλος εξ άλλου, είναι μια υβριδική λατινο-ελληνική σύνθεση ενός πολύ ενδιαφέροντος λογικού και ρητορικού και νομικού επιχειρήματος, του argumentum ad hominem (του οποίου την σκοπιμότητα την βρίσκω συνήθως πολύ του γούστου μου, αλλά κάποιες φορές και κάπως συζητήσιμη), και της τελευταίας φράσης που ειπώθηκε για τους ανθρώπους απο κάποιον αντικειμενικό και αποστασιοποιημένο παρατηρητή, φράση που ενσωμάτωνε και τα τελικά του συμπεράσματα γι αυτούς, η διαταγή, «ενεργοποιείστε τις διαλυτικές ακτίνες!». Τελευταίας, με την έννοια ότι μετά οι άνθρωποι έπαψαν να αποτελούν ζήτημα ή αντικείμενο προς παρατήρηση, όπως φαίνεται και από το περιεχόμενο της φράσης, μιάς που ο λεγάμενος δεν ήταν μόνο παρατηρητής, αλλά  και εργολάβος κατεδαφίσεων πλανητών. Ένας μάλλον κακότροπος εξωγήινος και με ανύπαρκτη κατανόηση για ανόητες μορφές ζωής, επιπλέον πικραμένος και με επικίδυνη συναισθηματική αστάθεια. Η τελευταία φράση που απευθύνθηκε στους ανθρώπους, λοιπόν, από το «παράλογο» σύμπαν, που θα έλεγε και ο Καμύ, δεν ήταν προς αυτούς αλλά προς το πλήρωμα του διαστημόπλοιου κατεδάφισης, και έτσι πήραν τελικά αυτό που τους άξιζε.
Όσο για το νομικό και λογικό και ρητορικό επιχείρημα, το αργκουμέντουμ, θα έλεγα κάπως με ελευθεριότητα, ότι εννοεί κάτι σαν αυτό που μου έλεγε και η μαμά μου παλιά, κάτι σαν, τέτοιος που είσαι, τέτοια θα λες…

Το αντιλογοτεχνικό ψευδώνυμο είναι σύνθεση, ενός χαριτωμένου μυθιστορηματικού εξωγήινου χαρακτήρα του Zaphod, και ενός λιγότερο χαριτωμένου, αλλά εξ ίσου του γούστου μου, κινηματογραφικού ομοιώματος αλλά όχι ακριβώς, ανθρώπου, ενός πειστικού και ιδιαιτέρως παραπλανητικού ως προς τις ομοιότητες, ομοιώματος, του Replicant.
Την επιλογή των ιδιότροπων μαριονετών, και μορφών, που ταιριαστά συνοδεύουν τα κείμενα, κάνει η Παυλίνα ή γνωστότερη ως Μάρβιν ή Παυλίνα-Μάρβιν.