«ενεργοποιήστε τις διαλυτικές ακτίνες!»

Στο «snatch» του Γκάϊ Ρίτσι, ο four fingers Χάρυ είχε μια χαριτωμένη κουβέντα με τον Νταγκ the head. Είπε ο πρώτος, ότι σκόπευε να στοιχηματίσει σε κάποιον αγώνα παράνομου μποξ, και ο άλλος υπονόησε ότι αυτά τα πράγματα είναι πάντα στημένα και του είπε, ότι φαίνεται πως ξέρει κάτι που ο ίδιος δεν ήξερε, και ο φορ φίνγκερς του απάντησε με έξοχο στυλ, ότι προφανώς ξέρει αρκετά πράγματα που εκείνος δεν ήξερε, και ο άλλος το έπιασε και χαμογέλασαν αμοιβαία με κάποια σημασία.
Και ο Φορντ του Νταγκ Άνταμς, από κάποιον πλανήτη κοντά στον Μπετελγέζ, πήγαινε στα πανεπιστημιακά πάρτυ και διασκέδαζε συζητώντας με πολύξερους καθηγητές αστροφυσικής, σε στυλ, ξέρω πολλά που εσείς δεν ξέρετε, αλλά εσείς δεν το ξέρετε, και νομίζετε ότι κάτι ξέρετε.
Μόνο ο Φορντ από την περιοχή του άστρου Μπετελγέζ, ήξερε τι ακριβώς συνέβαινε, όταν κάποια Πέμπτη οι άνθρωποι απέκτησαν επιτέλους κάποιο λόγο που θα τους αποσπούσε στα σίγουρα, όλους μαζί, από την αποκρουστική, χρόνια, σαχλή ανεπάρκειά τους. Μια ανυπέρβλητη καταστροφή άρχιζε να μπουμπουνίζει από πάνω τους, και όλοι έτρεχαν αλλοπρόσαλλοι και παράλογοι και φασαριατζήδες, ως συνήθως, μόνο που εν προκειμένω δεν απασχολούσε καθόλου η όλη αντίδρασή τους τον καταστροφέα και η ατμόσφαιρα ήταν εξόχως καταστροφικώς πολεμική, στο στυλ που θυμάμαι να περιγράφει κάποιος γερμανός στρατιώτης μια επίθεση του πυροβολικού των ρώσων, όταν άρχισαν πια με ανακτημένη και φονική αυτοπεποίθηση να τους σπρώχνουν καροτσάκι πίσω στην Γερμανία, και δημιουργούσαν απανωτά ρεκόρ στα πολεμικά χρονικά, καταστροφικότητας, και συσσώρευσης συγκλονιστικώς μπουμπουνίζουσας μάζας πυροβολικού. Τα πάντα σείονταν γύρω, το έδαφος σειόταν, οι κρότοι ήταν αμέτρητοι και εκκωφαντικοί, και σε λίγο ενώθηκαν σε έναν καταπληκτικό πανίσχυρο θόρυβο που σκέπαζε τα πάντα, και γύρω οι άλλοι ανοιγόκλειναν τα στόματα μιλώντας και ουρλιάζοντας άηχα μέσα στον κοσμοχαλασμό που τους συνέτριβε και τους συγκλόνιζε. Και σκεφτόταν ο Φορντ, ότι κάτι σχετικό θα γινόταν αργά ή γρήγορα, αλλά ήταν ανάγκη να είναι οι Βόγκονς αυτοί που θα έρχονταν να ταρακουνήσουν τους ανθρώπους; Εννοώντας την απόλυτα τυφλή καταστροφική ξεροκεφαλιά τους.
Για να σε ακούσουν οι άνθρωποι, έγραφε ο Νίτσε, πρέπει να τους ταρακουνήσεις δραστικά, χτυπώντας τους φερ ειπείν με ένα σφυρί στο κεφάλι, «φιλοσοφώντας με ένα σφυρί». Και ο Χίτλερ σίγουρα τον διάβασε τον συμπατριώτη του, κατάλαβε ό,τι ήθελε και μπορούσε να καταλάβει, όπως βεβαιώνει και ο ίδιος, και εν πάση περιπτώσει σίγουρα κράτησε θεωρώντας καλή ιδέα, την μεταφορά του Νίτσε περί σφυριού. Ο Χίτλερ ήταν, μεταξύ άλλων, και τύπος πρακτικός και αποφασιστικός και απλουστευτικός, και γι αυτό δραστικότατος, σαν Βόγκον. Εφάρμοσε κυριολεκτικότατα το στυλ, τώρα μιλάμε σφυροκοπώντας σας κατακέφαλα. Θα έλεγε λοιπόν κάποιος, σαν τον Φορντ, κάποιος που έχει κάποια εποπτεία της κατάστασης ανάλογη με την δική του, και ξεκάθαρα το είπαν κάποιοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Καλά, ήταν ανάγκη να είναι ο Χίτλερ αυτός που θα έκανε ό,τι ήταν αυτό που θα γινόταν έτσι κι αλλιώς; Εν πάση περιπτώσει, θα έλεγα, they had it coming, αγγλιστί, και κλίνω πως οι Βόγκονς και ο Χίτλερ, είχαν ακριβώς το κατάλληλο στυλ, το μόνο κατάλληλα συγκλονιστικό. Ο Χίτλερ δημιούργησε το ίδιο στυλ Αποκαλυπτικού Αρμαγεδώνα, μια καταστροφικότητα και έναν συγκλονισμό που τους έκαναν όλους, να τρέχουν αλλόφρονες ουρλιάζοντας άηχα μέσα στον πρωτοφανή χαλασμό που τους έστειλε, αλλά, αν και ήταν επαρκώς ριζικά αδιάλλακτος σαν τους Βόγκονς, οι καταστροφικές του ικανότητες επαρκώς τυφλές και αδύνατον να αγνοηθούν από όλους, όπως και να εξηγηθούν από πολλούς, υπολειπόταν από αυτούς γιατί αυτός ήταν απλώς γήινος, και συνεπώς, όσο εντυπωσιακές και να ήταν οι δηλώσεις του και οι πράξεις του, και όσο επαρκής και να ήταν αντιπροσωπεύοντας την αρχαία θεά Νέμεση, κάποια στιγμή ξεφούσκωσε, πέθανε, ξεχάστηκε, και έγινε ανέκδοτο. Λίγο πριν καταστρέψει τους ανθρώπους ο εξωγήινος Βόγκον αρχηγός, μετά από μια σύντομη διαπραγμάτευση μαζί τους, δήλωσε τα αισθήματά του γι αυτούς, και πώς το έβλεπε το θέμα γενικά, «άσχετος παλιοπλανήτης, τι να πω, δεν τους έχω καμία συμπάθεια, ενεργοποιήστε τις διαλυτικές ακτίνες!»
Η προσωπικότητα του Χίτλερ ήταν τόσο μακριά από αυτήν του μέσου κοινού ανθρώπου, με την έννοια ότι οι προτεραιότητές του ήταν τόσο ξένες σε αυτόν, και η εγγύτητα και το αίσθημα ταυτότητας και κατανόησης των αναγκών του, τόσο ανύπαρκτα και εν πάση περιπτώσει τόσο αποστασιοποιημένα, ο τρόπος που χρησιμοποιούσε τους άλλους, τόσο δυσάρεστα απάνθρωπος, ώστε, τα λόγια του εξωγήινου καταστροφέα του ταιριάζουν τηρουμένων των αναλογιών, και δεν απέχουν καθόλου από διάφορα δικά του κατά καιρούς, που όλα συνέτειναν, στο ενδεικτικότατο όνομα ενός ζόρικου και μοβόρου ρωμαίου εκατόνταρχου που διάβαζα σε κάποιο αστερίξ. Τον έλεγαν, Θα σας φάει ο κάτω κόσμος όλους.

σημ. ο Νταγκ, είναι ο άγγλος Ντάγκλας Άνταμς, συγγραφέας του «γυρίστε το γαλαξία με ωτοστόπ», και οι Βόγκον και ο Φορντ είναι μεταξύ των πρωταγωνιστών.